# 32

Tatiana

          Stałam z Zayn'em, Peggie i mamą na lotnisku. Reszta już poleciała, a my nadal czekaliśmy. Zayn zabiera mnie do swojego rodzinnego miasta, abym poznała jego rodzinę. Trochę denerwuję się tym spotkaniem. Nie mam pojęcia czy mnie polubią. Co o mnie pomyślą.
          Pasażerowie lotu 215 z Londynu do Bradford proszeni są do wejścia nr 15 - usłyszeliśmy wezwanie i po krótkiej chwili pożegnań udaliśmy się do odpowiedniego wyjścia, a później weszliśmy na pokład samolotu.

- jak się czujesz? - spytał Zayn siadając koło mnie.

- dobrze - odpowiedziałam szybko wpatrując się w okno.

- nie bój się, na pewno cię polubią - powiedział łapiąc mnie za rękę. Mam taką nadzieję - pomyślałam i spojrzałam przez okno samolotu.
          Lot minął dosyć szybko i już po godzinie wylądowaliśmy na lotnisku w Bradford. Zabraliśmy swoje walizki i wyszliśmy z lotniska. Na postoju taksówek, wsiedliśmy do jednej i ruszyliśmy w stronę domu.
          Parę minut później zatrzymaliśmy się przed nie dużym, ale za to pięknym domem. Wysiedliśmy, kierowca pomóc wyciągnąć walizki, po czym odjechał.
          Stałam i wpatrywałam się w budynek. Poczułam jaka Zayn łapie mnie za ręce, za pewne aby dodać mi otuchy. Żebym wiedziała, że jest tutaj ze mną... że będzie dobrze.
- kochanie, będzie dobrze zobaczysz, a jak nie to wcześniej wrócimy do Londynu.
- nie, w żadnym wypadku. Są święta i powinieneś je spędzić je z rodziną - zaprzeczyłam.
- Tani, jesteś dla mnie bardzo ważne i teraz liczy się twoje szczęście, a jak będziesz się źle czuła wokół nich od razu mi powiedz, ok?
- okey - przytaknęłam.
- Zayn, synku... w końcu jesteś - z domu wyszła kobieta, za pewne jego mama.
- cześć mamo - podszedł do niej i mocno przytulił.
- a co to za piękna dziewczyna? - zapytała wpatrując się we mnie.
- mamo, to Tatiana, moja dziewczyna - oznajmił mój chłopak stając obok.
- to jest ta, która zawróciła ci w głowie... - rzekła uśmiechając się do mnie czule.
- mamo! - jęknął.
- nic nie szkodzi, mi również miło Panią poznać - powiedziałam.
- och mów mi Trisha - poprosiła przytulając mnie. Byłam lekko zdziwiona, ale odwzajemniła uścisk - no dobra chodźcie do domu, bo mi tu zmarzniecie - zabraliśmy walizki z weszliśmy do domu.
          Po zapoznaniu się z całą rodziną Zayn'a, która okazała się wyjątkowo miła, czego się obawiałam zjedliśmy wspólnie kolację. Następnie nadszedł czas na wręczenie wszystkim prezenty.
          Po wszystkim usiedzieliśmy w salonie i rozmawialiśmy na przeróżne tematy. Od mojego i mulata poznania, po zainteresowania, aż do rozmowie o przyszłości.

Margaret

          Pożegnałyśmy się z siostrą i Zayn'em. Odeszli do odprawy, a my podeszłyśmy do okna i obserwowałyśmy jak samolot wznosi się w górę, po czym wyszłyśmy z lotniska i wróciłyśmy do domu.
          Weszłyśmy do ogromnego, pustego domu. Zapaliłam światło i zdejmując w korytarzu płaszcz oraz kozaki ruszyłam do salonu. Usiadłam na kanapie i dopiero po chwili zauważyłam stojącą w rogu pokoju dużą ozdobioną choinkę. Nie przypominam sobie, żebyśmy ją ubierały.
- mamo z skąd ona się tu wzięła? - zapytałam.
- dzisiaj po południu ją ubrałam, zanim przyjechałam do was. Przecież święta bez choinki to nie są święta - stwierdziła.
- kocham cię mamo - wstałam i ją przytuliłam.
- tez cię kocham córeczko.
          Resztę wieczoru spędziłyśmy na oglądaniu świątecznych filmów, jakie leciały w telewizji. Przy okazji popijałyśmy gorącą czekoladę i objadałyśmy się słodkościami. Już nie pamiętam kiedy spędziłam taki cudowny wieczór z moją rodzicielką. Przeważnie była zapracowana i zbytnio mało czasu poświęcała nam.
          Po czwarty czy piątym filmie z kolei zmęczone postanowiłyśmy pójść na górę spać. Wzięłam szybki i orzeźwiający prysznic, po czym ubrałam piżamę i udałam się pokoju. Położyłam się do łóżka i w krótkim czasie zasnęłam odpływając do krainy snów.

Tatiana

          Siedziałam wspólnie z siostrami Malika na górze i rozmawiałyśmy, śmiałyśmy się. Muszę przyznać, że świetnie się z nimi dogaduję. Bardzo je polubiłam i chyba one mnie też.
          Nagle ktoś zapukał do drzwi, a po chwili ukazała się radosna głowa mojego chłopaka.
- hey sprawdzam, czy mi Tani nie wymęczyłyście - rzekł wchodząc do środka.
- spokojnie one są wspaniałe - oznajmiłam.
- co cię tu sprowadza braciszku, bo trochę przeszkadzasz - powiedziała Waliyha.

- przyszedłem porwać moją dziewczynę na spacer po okolicy - po informował przytulając mnie od tyłu.
- a z skąd pewność, że się zgodzi? - spytałam drocząc się z nim.
- męska intuicja... no ubieraj się - rozkazał i guzik z spokojnego po południa.
          Ubrałam buty, płaszcz i razem z Mulatem opuściliśmy dom. Szliśmy zasypanym chodnikiem wzdłuż ulicami miasta. Minęło sporo czasu, a my nadal szliśmy. Po woli zaczynałam się denerwować, bo nie miałam pojęcia gdzie mnie ten wariat ciągnie.
- możesz mi powiedzieć gdzie idziemy? - zapytałam w końcu, bo wiedziałam że dłużej tego nie wytrzymam. Nigdy nie lubiłam czegoś nie wiedzieć. Zawsze musiałam mieć wszystko jasno wyjaśnione.
- jeszcze trochę i dojdziemy - odparł.
- ale gdzie? Wiesz, że nie lubię niespodzianek - zadałam kolejne pytanie.
- chcę ci pokazać moje ulubione miejsce, gdzie często chodziłem - powiedział i już po paru metrach doszliśmy do polany.
          Wszędzie wokół było pełno drzew. Śnieg pokrywał wszystko grubą warstwą, a na środku stała drewniana altana. Nie mogłam uwierzyć, że tu jest tak pięknie. Po raz któryś z kolei Zayn zrobił taką wspaniałą niespodziankę, zabierając mnie w takie miejsce.
- jesteśmy na miejscy - wyszczerzył się.
- to tutaj przychodziłeś?
- tak - odparł i podeszliśmy do altanki. Usiedliśmy wewnątrz niej przytulając się do siebie.
          Wpatrywaliśmy się przed siebie. Niebo było błękitne i po chwili zaczął padać śnieg. Czułam się wspaniale. Miałam cudownego chłopaka, siedziałam z nim w takim uroczym miejscu. Po prostu żyć i nie umierać.
- są tu piękne zachody słońca - po informował.
- mamy zamiar siedzieć tu do wieczora? - spytałam zaciekawiona.
- jeśli masz ochotę - powiedział całując mnie czule w czoło.
- to zależy czy będzie mocno zimno - rzekłam wtulając się w niego jeszcze bardziej.
          Siedzieliśmy tak przez dłuższy czas, napawając się naszą bliskością, ale nie potrwało to zbyt długo. Zawiał mocny i jednocześnie lodowaty wiatr, że od razu zaczęłam się trząść. Czułam na swojej skórze gęsią skórkię. Policzki piekły mnie już od zimna, nie wspominając o uszach i nosie. Postanowiliśmy natychmiast wrócić do domu.

______________________________________________________

Cześć wszystkim!!!

Jak tam po wakacjach?? Znów szkoła, do której teraz chodzicie??

Ja się przyznaję, że zaczynam 3 rok studiów, ale to dopiero 28 września.

Co do rozdziału liczę, że się podoba.

Czekam na wasze komentarze :)

Do następnego, Kocham Was <3