Give Love To Work: # 18

Margaret

Gdy uspokoiłam się i przestałam szlochać odsunęłam się od Tani i spojrzałam na nią.

- zakochałam się w nim - powiedziałam.

- wiem - rzekła łapiąc mnie za dłonie - od razu widać jak na niego patrzysz.

- Tani dlaczego mnie to spotyka? Najpierw Jack, teraz Harry, czy ja nie mogę być choć raz szczęśliwa - żaliłam się.

- Peggie oni nie dostrzegają jaka jest z ciebie wyjątkowa dziewczyna, a jeśli tego nie widzą to nie są ciebie warci. Nie zawracaj sobie nimi głowę. Zobaczysz jeszcze ta blondi go tak wykołuje, że zapomni jak ma na imię.

- dziękuję, cieszę się, że ma taką wspaniałą siostrę i przepraszam przez to wszystko nie zdążyłam ci po gratulować. Dobrze, że chociaż tobie się układa. Kocham cię Tani - przytuliłam ją najmocniej jak tylko potrafiłam.

- ja ciebie też siostrzyczko.

Po wszystkim zeszłyśmy na dół do pozostałych. Okazało się, że z małego spotkania rozkręciła się dość szalona impreza. W tłumie dostrzegłam Josh'a, Hannah'ę i kilka innych osób. Zastanawiałam się jak oni w tak krótkim czasie to zorganizowali. Z 11 osób zrobiło się około 50. Nie przeszkadzało mi to, wręcz przeciwnie postanowiłam ignorować ich i nie myśleć, tylko dobrze się bawić. Złapałam za kubek z piwem i ruszyłam na parkiet.

Muzyka grała, ludzie wyginali się w ryt piosenek. Podszedł do mnie Niall i zapytał.

- zatańczysz?

Nie odpowiedając złapał go za rękę i pociągnęłam w tłum. Zaczęliśmy tańczyć blisko siebie i śmiejąc się co chwile. Gdy się już rozkręciliśmy, wyszliśmy na środek z kilkoma chłopakami i dziewczynami i zaczęliśmy tańczyć na środku utworzonego okręgu. Po tym, leciała wolna piosenka "Jordin Sparks - Battlefield". Podeszłam do blondyna i stojąc blisko niego założyłam mu ręce na szyi, a on objął mnie w talii. Tańczyliśmy do momentu jak nie skończyła się piosenka. Postanowiliśmy się czegoś napić.

Tatiana

Rano każdy spał w różnych pozach. Z około 50 osób zostaliśmy na szczęście tylko my. Ja sama obudziłam się na łóżku, z głową położoną na brzuchu Zayn'a. Chociaż nie byliśmy sami w pokoju. Na podłodze leżał Louis z jego dziewczyną Eleanor. Podniosłam się do pozycji siedzącej i pożałowałam, że tak gwałtownie się ruszyłam. Głowa pulsowała mnie niemiłosiernie. Jeżeli szybko nie wezmę jakiś proszków to oszaleję - jęknęłam w myślach i wstałam ostrożnie z łóżka, aby nie obudzić Zayn'a, ani Louis'a.

Zeszłam na dół i weszłam do kuchni. Wyciągnęłam z lodówki butelkę, z szafki tabletki i łyknęłam jedną popijając wodą.

- o wiele lepiej - szepnęłam i postanowiłam zrobić wszystkim śniadanie.

Wyciągnęłam z szafek i lodówki potrzebne składniki i zabrałam się za robotę. Na śniadanie zrobiłam stos kanapek, bo Niall będzie głodny jak zawsze, do tego ugotowałam parówki, usmażyłam jajecznice i zaparzyłam każdemu herbatę. Przyszedł czas na pobudkę. Na pierwszy ogień poszedł Liam z Niall'em, z którymi gładko poszło. Następnie udałam się na górę i weszłam do pokoju. Zayn już nie spał a na podłoże nie było ani Lou ani Els.

- dzień dobry kochanie - powiedział podchodząc do mnie.

- cześć misiu - odpowiedziałam uśmiechnięta a on pochylił się nade mną i namiętnie mnie pocałował - długo nie śpisz?

- przed chwilą się obudziłem.

- to zapraszam na śniadanie - rzekłam i razem zeszliśmy na dół.

W jadalni byli już wszyscy. Zobaczyłam, że Niall zjadł już większość kanapek. Dobrze, że zrobiłam ich tak dużo, bo inaczej nie starczyłoby dla pozostałych. Zasiedliśmy do stołu i zaczęliśmy jeść.

- co dzisiaj mamy w planach? - spytał Niall.

- jest ładna pogoda - dodał Louis.

- mamy dzisiaj próbę, zapomnieliście? - powiedział Liam.

- ale to dopiero o 16.00, a jest 11.00 - odparł Lou.

Nie spodziewanie usłyszałam dzwonek mojego telefonu. Poderwałam się i ruszyłam do korytarza, gdzie za pewne go zostawiłam. I miałam rację, był w kieszeni kurtki. Odebrałam szybko i rzekłam.

- hallo.

- Tani tu mama, chcę poinformować was, że wracam wcześniej i za jakieś 2 godziny powinnam być w domu.

- co? - krzyknęłam nie dowierzając.

- to co powiedziałam. Mam nadzieję, że nie rozniosłyście domu w te dwa dni i nadal stoi.

- oczywiście, że stoi - zapewniłam.

- to dobrze. Do zobaczenia nie długo, pa - powiedziała i rozłączyła się.

W panice wpadłam do jadalni, a wszyscy spojrzeli na mnie z pytającym wzrokiem.

- za dwie godziny będzie tu mama, jak ona zobaczy ten bałagan to po nas.

- nie martw się zdążymy - rzekł mój chłopak i zaczęliśmy sprzątanie.

Każdy uwijał się jak mógł, aby zdążyć przed czasem. Kiedy wybiła 13:00 dom był posprzątany, śmieci wyniesione. Chłopcy pojechali do siebie, a my padłyśmy zmęczone na kanapę. Po kilku sekundach usłyszeliśmy otwierające się drzwi frontowe.

______________________________________________________