# 36

Margaret 

          Huk... ciągły, uparty, nieznośny. To określenia, które najszybciej przychodziły na myśl człowiekowi nagle wyrwanemu z błogiego snu. Tak właśnie czułam się w tym czasie. Ktoś uparcie pukał, nie... po chwili już walił w drzwi chcąc chyba postawić na nogi cały hotel. 

- nie no, tak w środku nocy się dobijać? - mruknęłam, po czym wstałam, ubrałam na siebie lekki szlafrok i otworzyłam drzwi. W ostatnim momencie złapałam rękę jak się okazało Louis’a, który nadal walił w drzwi nie zwróciwszy uwagi, że już zostały one otwarte.

- Lou, czego ty chcesz? - zapytałam go z wyrzutem głośno ziewając.

- co wy jeszcze śpicie? - spytał Harry podchodząc do Louis’a.

- jest... - zerknęłam na wiszący na ścianie zegar - 7 rano, dajcie nam pospać.

- co jest? - Liam wraz z Ziall’em dołączyli do chłopców.

- dziewczyny jeszcze śpią - wyjaśnił im Tommo.

- i wygląda na to, że za żadne skarby nie wyciągniemy ich z łóżek - roześmiał się Hazz.

- za jakieś 2, 3 godziny pewnie same wstaniemy - odpowiedziałam.

- dobra, to my lecimy na stok... - wyjaśnił Liam - w razie co jesteśmy pod telefonami.

- ok, przyjęłam do wiadomości, zakodowałam i przekażę - uśmiechnęłam się - a teraz spadajcie już!

- pa skarbie - Harry pocałował mnie w policzek i po chwili całą piątką zniknęli w windzie.

Tatiana

- Peggie chodź już - krzyknęłam czekając z dziewczynami.

          Stałyśmy przy drzwiach naszego pokoju ubrane, z plecakami na ramionach i gotowe do wyjścia. Chciałyśmy jak najszybciej wyjść z hotelu. Miałyśmy bowiem plany niemal na cały dzień. Znając chłopaków gdy tylko trafią oni na stok tak szybko z niego nie zejdą. Dlatego postanowiłyśmy, że same z organizujemy sobie dzień.

          Śniadanie, a potem wypad na miasto. Trochę pozwiedzamy, obskoczymy centra handlowe, by zrobić pamiątkowe zakupy, a także pojedziemy na północną stronę Alp, by pochodzić szlakami. Wiadomo, że chłopcy zbytnio nie są wylewni do tak długiego chodzenia, dlatego idziemy same... może nie do końca, bo z inną grupą. 

          Pogoda idealnie dopisała jak na austriackie warunki, owszem było mroźnie, ale bardzo słonecznie. Także zaraz po zjedzonym śniadaniu tylko na chwilę wróciłyśmy do pokoju by ubrać się cieplej i wziąć potrzebne rzeczy. 

          Zabrałyśmy wszystko i wyszłyśmy na korytarz, zamykając za sobą drzwi. Zeszłyśmy do holu kierując się do drzwi wyjściowych. 

- idziemy do chłopaków czy tylko powiadamiamy ich o swoich planach? - spojrzałam na swoje towarzyszki.

- chcę się nam iść na stok, tylko po to żeby powiedzieć im, że spadamy na miasto? - zapytała Els.

- nie! - zaprzeczyłyśmy roześmiane.

- dobrze - odparła Peggie wyciągając z kieszeni telefon - zadzwonię do Harry'ego, a on przekaże co i jak pozostałym - wystukała odpowiedni numer i przyłożyła telefon do ucha.

Margaret

- co jest słońce? - zapytał roześmiany.

- cześć kochanie, chciałam ci tylko powiedzieć, że nasza damska czwórka wybywa na miasto. Idziemy w teren.

- nie wpadniecie do nas? - jego ton głosu automatycznie się zmienił. Wyraźnie posmutniał. 

- kochanie, wy szalejecie na deskach, my sobie też znalazłyśmy zajęcie. Zobaczymy się wieczorem.

- dopiero wieczorem?

- nie marudź tylko słuchaj - skarciłam go - jedziemy na północną stronę gór na szlaki połazić. Przekaż co i jak gdyby pozostali pytali.

- dobrze... jak ich dogonię to im powiem - pożegnałam się i rozłączyłam.

- taki maruda z tego Harry'ego? - zapytała Danielle.

- mieli nadzieję, że do nich dołączymy - uśmiechnęłam się.

- tak, będę ich pieszo goniła gdy oni na tych deskach będą śmigali z 60/h - roześmiała się Els. 

- ok w drogę dziewczyny, ruszamy - poganiała nas Tani.

Roześmiane wsiadłyśmy do taksówki i pojechałyśmy do wybranego celu.

Zayn

          Po około 2 godzinach jazdy zmęczeni, jako że dawno nie mieliśmy okazji, aż tak szaleć zrobiliśmy sobie krótką przerwę w kawiarni z lokalizowanej na stoku, która zapewne miała wspierać i pokrzepiać turystów zarówno takich jak my, przyjezdnych jak i miejscowych Austriaków.

- zakwasy murowane - mruknął Harry.

- aż tak się zastałeś? - zaśmiałem się - Niall'owi się nie dziwię. Nie ćwiczy tak dużo jak ty, więcej siedzi i wcina co popadnie.

- wypraszam sobie - burknął Horan.

- a co nie jest tak?

          Nagle usłyszeliśmy głośny dźwięk syreny. Najpierw jednej, a potem... raz po raz ich dźwięk zagłuszał prowadzone na stoku rozmowy. Rozejrzeliśmy się dookoła i zauważyliśmy dziwne poruszenie na drogach. Samochody pogotowia ratunkowego i wozy strażackie mknęły jeden za drugim w niewiadomym celu.

          Zadarliśmy głowy do góry spoglądając w niebo, nad naszymi głowami przemknęły 2 helikoptery ratunkowe. 

- co się dzieje? - zapytał Lou rzucając w przestrzeń to w tej chwili tak istotne pytanie. 

- na skraju miasta zeszła lawina... - wyjaśnił nam jakiś mężczyzna stojący w progu kawiarni - niestety nie kontrolowana, ponoć pociągnęła za sobą ludzi.

- z której strony miasta? - zapytał nagle Harry.

- od północnej strony Alp, tam gdzie jest wejście do większości szlaków.

- Harry, co jest? - zapytał go Liam widząc jak ten jest poruszony tą wiadomością.

- dziewczyny tam pojechały - spojrzał na niego.

- gdzie pojechały? - zapytałem.

- na północną stronę miasta - wyjaśnił zdenerwowany Styles - dzwoniły jakąś chwilę temu powiedzieć nam, że jadą do miasta trochę pozwiedzać i Peggie powiedziała, że... - urwał.

 - dzwoń do niej - zasugerował Payne - ja spróbuje do Danielle, a wy spróbujcie się dodzwonić Tani i Els  -  spojrzał na mnie i Louis'a.

          Pośpiesznie wyciągnęliśmy telefony, szybkim spojrzeniem sprawdziliśmy czy tu w górach jest zasięg, po czym każdy z nas przyłożył aparat do ucha. Jeden sygnał... drugi... potem trzeci... nic... głucha cisza.

- nie odbiera - krzyknął Louis raz po raz wybierając numer Eleanor.

- ja mam to samo - odezwał się Liam
- cholera - jęknąłem lekko wkurzony, próbując jeszcze raz dodzwonić się do Tani. 

- Harry - Louis podszedł do niego - jak u ciebie?

- nic - mruknął wystraszony - głucha cisza.

- niech to! - krzyknął Tommo - co się z nimi dzieje?

- Zayn - spytał mnie Niall, ale ja nie słuchałem - Zayn? - szturchnął mnie, gdy nie zareagowałem.

          Stanął przede mną, bo kompletnie z nie ruchomiałem. Z telefonem przy uchu uparcie próbowałem dodzwonić się do Tani - Zayn! - krzyknął w końcu. 

- co? - zacisnąłem mocno rękę na telefonie by zapanować nad jej drżeniem i spojrzałem nieobecnym wzrokiem na niego.

- skup się stary... - złapał mnie za ramiona - musimy do nich pojechać.

- tak - otrząsnąłem się po pierwszym szoku - jedziemy - zdecydowałem szybko.

          Pośpiesznie zeszliśmy ze stoku, ekspresowo dotarliśmy do terenowego vana, który wynajęliśmy na ten dzień i po wrzuceniu całego sprzęt do bagażnika ruszyliśmy.

______________________________________________________

TA DAM!!!! Kolejny rozdział za nami.

Trochę się porobiło. Jak myślicie czy dziewczyną coś się stało? A może są całe i zdrowe? Tego dowiecie się w następnych rozdziałach. 

Mam nadzieję, że się podoba i zostawicie opinie co o nim sądzicie. 

Czekam na wasze komentarze :)

Dziękuję za wszystkie jakie zostawiliście pod wcześniejszym.

Chociaż mogło być ich więcej. Jesteście kochani <3